Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

«Τον έρωτα τον πεθύµησε σαν ξαναγέννηµα και τον βίω­σε σαν αρρώστια. Αρρώστια, από τα πρώιµα συµπτώµατα (εκείνη τη γλυκιά, την παραπλανητική αδυναµία) ως το ξέσπασµά της, ως τη διάλυση· ξαναγέννηµα, απ’ το κενό ονειροπόληµα ως την ενέργεια που απελευθερώνει η έκρηξη ενός µπουµπουκιού, µυριάδες µπουµπούκια, ένας κήπος της Εδέµ, του εαυτού άνοιξη».

Η βιαιότητα της ζωής στην παιδική ηλικία, µεταµφιεσµένη σε παιχνίδι, αποκαλύπτεται ως τραύµα µε την ενηλικίωση, µε τον έρωτα, µε τον θάνατο των αγαπηµένων, λαµπρύνοντας και σκοτεινιάζοντας τον κόσµο, ως αρρώστια, ως πόνος ατοµικός και συλλογικός. Αυτά τα στάδια διέρχεται ο ήρωας του µυθιστορήµατος, µέσα από κύκλους, ευθείες και τεθλασµένες πορείες, που αρχίζουν από την καρδιά και καταλήγουν στο µυαλό, µέσα από βιώµατα και µνήµες που ανασταίνονται µεταµορφωµένα.