ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ

ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ

Η Βιργινιώ περνούσε ώρες μαζί του μαθαίνοντάς τον να γράφει και να διαβάζει. Τα αγαπημένα του αναγνώσματα ήταν οι περιπέτειες των μεγάλων ταξιδευτών και ιδιαίτερα του Ιμπν Μπατούτα, που είχε γεννηθεί την ίδια μέσα με αυτόν: 24 Φεβρουαρίου. Ο Μαροκινός είχε διανύσει μια τεράστια απόσταση, κι αυτό επειδή είχε σαν αρχή να μην κάνει τον ίδιο δρόμο δεύτερη φορά.
"Ποτέ τον ίδιο δρόμο δεύτερη φορά;" ρωτούσε τη δασκάλα του.
"Ποτέ", του απαντούσε η Βιργινιώ. "Συνάντησε βασιλείς και σουλτάνους, αλλά ο μόνος που τον γοήτεψε ήταν ένας σούφι που έτρωγε ψάρια από τους βάλτους".
"Και πώς άρχισε να ταξιδεύει;"
"Μετά από ένα όνειρο. Είδε ότι πετούσε πάνω σ' ένα πουλί. Το πουλί τον πήγε σε μια μεγάλη σκοτεινή πόλη. Την Ανατολή."

Ο Σαζ, παιδί καταραμένου αγιογράφου από την Πρίγκιπο, ξεκινά ένα παράτολμο ταξίδι που θα τον οδηγήσει στα βάθη της Αφρικής -μέχρι το τέλος του κόσμου. Στο δρόμο του θα γνωρίσει τον έρωτα, τον πόνο, τη φιλία, την προδοσία, την τρέλα, το θάνατο. Η πορεία του είναι αγωνιώδης προσπάθεια ενός ανθρώπου να φτάσει στην κάθαρση και στη συνείδηση του βαθύτερού του εαυτού.