ΑΚΟΥΩ ΦΩΝΕΣ

ΑΚΟΥΩ ΦΩΝΕΣ

Περνούν από δίπλα μας γυναίκες και άντρες που μας σημαδεύουν ή μένουν απόμακροι, συναντήσεις απρόοπτες αλλά καθοριστικές, περνούν εποχές που κάνουμε σχέδια σε σύγκρουση με την πραγματικότητα και άλλες που μας φανερώνεται το νόημα πίσω από τα γεγονότα. Μιλάνε εδώ μέσα κορίτσια ερωτευμένα που τα βασανίζει ο πόθος, μοναχικές ψυχές που απογράφουν τις παρουσίες άλλων στη ζωή τους, συγγραφείς σε αναζήτηση έμπνευσης και άλλοι που συνειδητοποιούν από νωρίς τη μοίρα τους. Ζωντανεύουν ήρωες παλιών έργων και μυθιστοριογράφοι εμβληματικοί, δειλοί εραστές του καλοκαιριού που δεν συναντήθηκαν ποτέ, κι άλλοι που θέλουν ν’ αλλάξουν τη ζωή τους με κάθε κόστος.
Ένας κόσμος ποικίλος, κοιταγμένος κάθε φορά από άλλη οπτική γωνία, ιστορίες απλών και πιο σύνθετων ανθρώπων, σε διαφορετικές τονικότητες.

Ήρθα εδώ για να κρυφτώ. Να γίνω ένα με τα κατακίτρινα στάχυα που στοιβάζουν οι αγρότες στα χωράφια, δίπλα στο δωμάτιο που νοικιάζω, για να γίνουν ζωοτροφές. Ενδέχεται να με έχει ήδη κατασπαράξει ο Λύκος, εμένα μαζί με άλλες τρεις, ξέρω γω, και να νομίζω πως ζω ακόμη. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου κάθε μέρα και η άσπρη θάλασσα, η Σίκινος απέναντι, τα γλαροπούλια, τα πεύκα γερμένα από τον βοριά που λυσσομανάει τον χειμώνα, όλο το τοπίο μού φαίνεται σαν ξεθωριασμένη καρτ ποστάλ, σαν ξέπνοο, σαν να μη με ενδιαφέρει ή να μη με αφορά. Μέσα μου καίνε φωτιές.
Απόσπασμα από το βιβλίο